Wat gaan we vooruit!

Mijn Dora is inmiddels een volwassen dame van 10 jaar. Okay, regelmatig moet ik haar daar even aan herinneren, als ze even in oud gedrag vervalt, maar voor de rest gaat het sinds de zomer super goed. Diploma A en B hebben we inmiddels wel gehad, dus nu door voor diploma C! Het rijden gaat fijn. De draf wordt steeds stabieler meer op de achterhand en goed stuurbaar, de bespiering ontstaat langzaam op de juiste plekken en Dora lost niet meer alles alleen maar voorwaarts op, daarom zijn we bezig met de zijwaartse bewegingen. Vorige week lukte een stukje schouder binnen.

Het opstappen gaat tegenwoordig lekker in een keer. Doordat de draf steeds meer op een tempo komt, kan ik ook aan mijn eigen stabiliteit werken en juiste houding. Als je niet meer zo jong bent zoals ik, heb je zelf ook wat oude gewoonten om aan te passen en wat spieren om te oefenen. Inmiddels heb ik mijn beugels op gaatje 7 zitten in plaats van op 9. Dit houdt in dat ik mijn benen veel meer om Dora heen kan hebben en met haar mee kan gaan. Nu ben ik met mijn twee volgende projecten bezig, te weten:

Mijn rechterbeen heeft van het korfballen twee blessures over gehouden, een in de knie, de ander in de voet. Hierdoor houd ik mijn been te gestrekt en dus gespannen. Als gevolg heeft mijn been ook de neiging naar buiten te draaien. Dus bij het rijden leg ik mijn been nu bewust een stukje naar achteren, kan ik meer veren met het been en draai ik mijn been regelmatig iets naar binnen. Ik oefen dit ook als ik met de hond aan het wandelen ben, zodat de beenspieren sterker worden.

Doordat mijn benen meer stabiel worden is het volgende project mijn buikspieren aan kunnen spannen, terwijl ik mijn schouders ontspan. Ook dit oefen ik op Dora en als ik aan het wandelen ben.

Ik kan niet van mijn paard verwachten, dat ze de juiste spieren gebruikt en de juiste houding aan neemt, terwijl ik zelf niets verander. Het is fijn, dat we samen vooruit gaan!

Vandaag hebben we weer een stukje dubbele longe gedaan. Dora bleef braaf stilstaan, terwijl ik alles installeerde. Deze keer gekozen voor de kaptoom, zodat ze dat koude bit niet in hoefde.

Aangezien Dora nog wat moet wennen om ingesloten te lopen, laat ik haar haar gang gaan om te voelen,
dat ze haar hoofd ook gewoon kan strekken aan de longe.

In het begin zijn de hulpen behoorlijk grof, omdat Dora nog
van alles aan het uitproberen is, vooral om niet de gehele longeerbak te gebruiken.

Daarna kunnen de hulpen al wat kleiner gegeven worden en wordt de draf ook aan de dubbele longe al lekker stabiel. Tijd om af en toe wat verzameling en buiging te vragen, zodat ze dit kan integreren in haar hoofd en spieren. Het helpt Dora als ik haar daar uitbundig voor beloon. En Dora zal Dora niet zijn, als ze vindt dat de paarden, die uit de luiken naar buiten kijken, haar ook moeten bewonderen.

Het blijft een genot om samen te mogen groeien.